ΣΑΒΒΑΤΟ ,18
ΑΚΟΜΑ ΒΡΕΧΕΙ. Αιωνίως φαίνεται θα βρέχει. Κι αι-
ωνίως θα κυκλοφορώ με μιαν ομπρέλα ψάχνοντας για
μια πολίχνη ροζ γεμάτη ωραία υπαίθρια ζαχαροπλαστεία.
ΔΕΥΤΕΡΑ , 4Μ
ΔΥΟ ΠΟΝΤΟΥΣ πάνω από το έδαφος
έβλεπες , έστεκε το σπίτι κι έλαμπε σα διαμαντικό
Πιο χαμηλά , μια λίμνη όλο άχνες ροζ
Ύστερα το Άγνωστο από συμπαγές άκαυστο φώσφορο
και παρά πίσω " η Χώρα" που λεν " των Λωτοφάγων.
" Βλέπεις τα βιώματά σου άλλοτε να' απομακρύνονται
Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου σε μεγάλo βάθος , με μιαν καθαρά ονειρική προοπτική,και άλ-
λοτε πάλι να' ρχονται σε πρώτο πλάνο , τόσο που να δια-
κρίνεις τους πόρους του δέρματός σου.Κείνο το ελαφρό-
τατα επιχρισμένο με ροζ και λευκά σπίτι που κάποτε εί-
δες στον ύπνο σου και το βρήκες απαράλλαχτο στην
πραγματικότητα , όμως με σφαλιστά παράθυρα και πόρ-
τες , χωρίς να μάθεις ποτέ το μυστήριο πού κλείνει."
Εν λευκώ